geert
​peters 
24 jaar
​1920-1944

Peters, Antoon Willem (Venlo, 20 september 1920 – 28 oktober 1944, Venlo). Zoon van W.H. Peters, graanhandelaar en -importeur, en S.M. van Oijen. Geert had drie oudere broers en een zusje dat in 1923 overleed. Hij probeerde zijn medestudenten, via zijn werk op een grenspost, terug te halen uit Duitsland en stierf tijdens de bombardementen op de Maasbruggen.

​IN MEMORIAM

Proloog
Tussen 13 oktober en 19 november 1944 vonden bombardementen op de Maasbruggen plaats, soms wel tweemaal per dag. De geallieerden wilden de Maasbruggen vernielen omdat het Duitse leger via deze toegangsweg werd bevoorraad. Het plan van de geallieerden mislukte meerdere malen vanwege het bewolkte weer en het Duitse afweergeschut. Een deel van onder andere Venlo werd verwoest en er zouden honderden inwoners om het leven komen, waaronder Geert Peters.
 
1. Set-up
Geert Peters verhuist in 1940 van zijn geboorteplaats Venlo naar Tilburg. Hij wordt vrijwel direct lid van het Tilburgs Studentencorps St. Olof. De eerste indruk die hij achterlaat bij ontmoetingen met zijn medestudenten is het beeld van een “ietwat chique aandoende, joviale student.” Maar dat is slechts de buitenkant, zijn dispuutgenoten leren Geert kennen als iemand die staat voor zijn idealen: een vastberaden jongen die doet wat hij belooft. Zij kunnen op hem rekenen, altijd. 
 
2. Motorisch moment
Geert vertrekt naar Duitsland, waarschijnlijk omdat hij in 1943 weigert de loyaliteitsverklaring te tekenen. Het lijkt erop dat hij terugkomt op zijn besluit om zich te melden voor de gedwongen tewerkstelling. “Hij wist zich betrekkelijk snel los te maken en naar huis terug te keren.” Hoe Geert deze terugkeer heeft geregeld, is onduidelijk. Even was hij in Duitsland geweest, maar vanaf dat moment heeft hij slechts één gedachte: zijn kamergenoten, zijn vrienden ook terug te brengen. “Alleen als je er gezeten hebt, weet je wat vriendschap waard is in zulke omstandigheden. Daarom, ik laat ze niet in de steek. Zij móeten terug”, vertelt Geert direct na thuiskomst.
 
3. Keerpunt
Geert besluit aansluiting te zoeken bij het netwerk dat hij in Venlo heeft opgebouwd. Hij probeert een grenspost onder zijn beheer te krijgen. Zo kan hij stempels op de kop tikken en mensen vinden die hem willen helpen bij de terugkeer van zijn medestudenten uit Duitsland. Dat was niet gemakkelijk: “Wat ging het beroerd in het begin! Maar eindelijk het eerste succes, een telefoontje: 'Knoest is er'.” Het doel dat Geert voor ogen heeft, komt dichterbij. Hij gaat door en helpt een aantal jonge mensen, zo ook een van zijn broers, de Maas over te steken. Geert besluit op dit moment zelf in Venlo te blijven, “omdat er misschien nog kerels door zouden komen.”
 
4. Climax
Dan vinden er echter op 28 oktober 1944 hevige bombardementen plaats op de Maasbruggen. Geert komt hierbij om het leven. Het kantoorgebouw boven de schuilkelder waar hij samen met drie anderen verblijft, stort in: “… De kelder was afgesloten … ze leefden nog … men groef … een vriend uit Fallersleben, die hij mede teruggehaald had, een hele dag door … tevergeefs. Op monsterzakjes schreven zij hun afscheid: “Wij bidden”, en “Als wij sterven, dan vergeving.”
 
5. Resolutie
Geert wordt begraven op het rooms-katholieke kerkhof in Venlo. Zijn familie is bij het afscheid, maar is niet meer compleet. Alleen zijn moeder en twee broers zijn dan nog in leven. Ondertussen wordt in Venlo hevig gevochten. De bevrijding van de stad zou pas plaatsvinden in het voorjaar van 1945. De dispuutgenoten van Geert eren hem postuum in het gedenkboekje van het corps: “Geert, natuurlijk had jij, gelijk wij allen, je menselijke fouten, doch nu ik over je schrijf voel ik die wegvallen en blijft voor mij bovenal over: je vriendschap en je trouw, die je gaf aan de kerels, waarmede je samen een stukje leven deelde.”
 
Epiloog
Willem Peters, een van de twee broers van Geert die na de oorlog nog in leven waren, sloot zich aan bij de kvp, een partij die veel aanhang had onder de katholieken. Willem nam zes jaar lang plaats in de Tweede Kamer als woordvoerder van het midden- en kleinbedrijf, een bedrijfstak die hij van huis uit (zijn vader was graanhandelaar en -importeur) zo goed kende. Het is onduidelijk of dit de broer is die Geert een vrije doortocht naar Nederland heeft bezorgd.
1. Bombardementen Venlo
2A. In Memoriam Fratrum
2B. In Memoriam Fratrum
3. Overlijdensadvertentie krant
4. Overlijdensbericht Viking
5. Overlijdensadvertentie vader Geert
6. Willem Peters
Bronvermelding

​1.  http://wo2venlo.nl/venlo-1944-de-bombardementen-op-de-maasbruggen/ 
2. In Memoriam Fratrum. Gedenkboekje Tilburgs Studenten Corps St. Olof, pp. 7/8
3. Eindhovensch Dagblad, 20 december 1944
4. Viking, Tilburgs Studenten Weekblad, 5 december 1944
5. Nieuwe Venlosche Courant, 30 mei 1940
6.  http://www.parlement.com/id/vg09ll4gkozs/
w_j_g_willem_peters

BOB VAN SOOLINGEN
24 jaar
INTERNATIONAAL RECHT & FiLOSOFIE

Beste GEERT

24 jaar, studerend in Tilburg en lid van een vereniging... Je zou haast zeggen dat we vergelijkbare levens leiden, ware het niet dat tussen onze levens 73 jaar is verstreken. Er is veel gebeurd in deze periode. Ongeveer een half jaar na jouw overlijden was de Tweede Wereldoorlog in Nederland voorbij, het begin van een periode van voorspoed en vooruitgang. Dorpen en steden werden herbouwd, de economie krabbelde op en de internationale rechtsorde begon vorm te krijgen. De Westerse wereld was vastbesloten dit nooit meer te laten gebeuren en leek, na twee wereldoorlogen, te hebben geleerd dat samenwerking ons verder brengt dan competitie en egoïsme.
 
Dit klinkt allemaal vrij abstract, maar het heeft ervoor gezorgd dat onze levens niet te vergelijken zijn... Waar studeren voor mij en mijn generatie normaal is, moest jij kiezen tussen studeren en loyaliteit aan de bezetter of tewerkstelling en trouw blijven aan je principes. Waar vriendschap voor mij één klik op Facebook is, was het voor jou een reden om met gevaar voor eigen leven in het verzet te gaan. Waar vrijheid voor mij vanzelfsprekend is, was het voor jou iets om voor te vechten, iets om voor te sterven.
 
Mijn generatie moet jou en vele anderen ongelofelijk dankbaar zijn. Zonder jullie had de wereld van vandaag er niet hetzelfde uitgezien. Jullie hebben moed getoond, waren bereid te strijden voor jullie principes en hebben jullie eigen belangen, en zelfs jullie eigen leven, op het spel gezet voor anderen. Het moet een voorbeeld blijven, een les voor iedereen nu en de generaties die nog komen.
 
Helaas lijkt het erop dat we niet genoeg geleerd hebben van wat slechts zo kort geleden is gebeurd. We zijn vergeten hoe mensen hebben gewerkt en gevochten voor de vrijheid en welvaart van nu. Onze voorspoed lijkt vanzelfsprekend en mensen focussen zich op waar ze recht op menen te hebben, zonder dat ze bereid zijn iets terug te doen. Solidariteit en opoffering hebben plaatsgemaakt voor egoïsme en 'voor wat hoort wat'. Na decennia van Westerse samenwerking, kiezen we voor Brexit en eigen volk eerst. We maken ons drukker om een procent koopkracht, dan om duizenden vluchtelingen. Waar jij en al die anderen weigerden te buigen voor een onderdrukker en vochten voor andermans vrijheid, lijken we nu niet meer bereid om onze voorspoed te delen.
 
Jij laat ons zien hoe het anders kan. Je hebt je idealen boven je veiligheid gesteld en daarmee ben je een voorbeeld en een bron van inspiratie. En juist daarom is het zo belangrijk dat we jou en al die anderen blijven herdenken Geert. Niet alleen om onze dank te uiten, maar ook om ons eraan te herinneren dat we onze verworvenheden moeten koesteren en doorgeven. Op deze manier ben je niet alleen een held uit het verleden, maar ook een symbool voor onze toekomst.
 
Dank voor alles.
Bob van Soolingen
Wil jij ook een brief schrijven aan Geert?
Ben jij een student of medewerker van Tilburg University, of een leerling van het Odulphuslyceum in Tilburg?  
Mocht je actief willen bijdragen aan het digitaal monument, kijk  snel  verder op de pagina 'contact'. ​
>  lees hier de brief van Ruben Laurens aan Geert