Beste Hendrikus Johannes Koehorst,
 
Wat een verhaal dat ik net heb gelezen. Ik zou het mezelf niet kunnen voorstellen hoe het zou zijn om in zo’n situatie te zitten. Het is allemaal ook zo snel gegaan. Eerst ben je nog bezig met je opleiding, en dan krijg je in september 1939 de brief dat je je moet melden voor de militaire dienst. Natuurlijk is het een doel om te kunnen gaan vechten voor Nederland, maar dit te moeten tijdens je studententijd is natuurlijk wel ‘een klapper’…
 
Die nacht van vrijdag 10 mei was, denk ik, één van de engste dingen die je hebt meegemaakt, dat je opeens te horen kreeg dat de Duitsers Nederlands grondgebied binnen waren gedrongen.
 
Het was een slimme keuze om je terug te trekken. Alleen vervelend dat het allemaal niet door kon gaan door verschillende omstandigheden. Slechte communicatie is nooit fijn.
 
14 mei 1940 was de dag, de dag dat je om het leven kwam door artillerievuur. Een heftige situatie, en je laatste situatie. Maar onthoud dat je je leven hebt opgegeven voor anderen en dat je voor je land vocht.
 
Met vriendelijke groet,
Yasmin Hage