Beste meneer Vogels,
 
Om te beginnen wil ik vertellen hoeveel respect u wel niet verdient. U heeft moeilijke keuzes moeten maken, een zware jeugd gehad, maar toch goede bedoelingen gehad. En dan nog op zo’n jonge leeftijd op zo’n nare manier de wereld moeten verlaten. Respect heb ik daarvoor! En ik weet zeker dat ik niet de enige ben.
 
Ik zal eerlijk zeggen… Ik heb niet voor u gekozen, omdat we echt iets gemeen hadden. Of omdat uw verhaal mij erg aansprak. Uw verhaal sprak mij zeker wel aan, maar net niet genoeg dat ik voor u wilde kiezen. Ik weet niet precies waarom, maar datgene dat mij erg aansprak was uw portret. Ik keek naar het portret en ik weet niet waarom, maar ik wilde op dat moment graag een brief naar u sturen. Gelukkig heb ik die kans ook gekregen.
 
Ik vraag me af hoe u het leven vond met uw halfbroers. Ik heb zelf een halfbroertje. We schelen 7 jaar. Ik was vaak jaloers op hem. Nu ga ik daar anders mee om. Ik gun hem al het goede wat deze wereld te bieden heeft, ik gun hem het beste. Hij zit in groep 3… Hij is hoogbegaafd. Vorige week deed hij als een soort proefje mee in groep 5, en wat denk je? Hij kon het allemaal gewoon meedoen. Zonder enkele moeite. En dan ben ik er: ik haal de vierde klas HAVO waarschijnlijk niet en het is compleet mijn schuld.
 
Een harde werker, zo komt u een beetje over vind ik, een familiemens. Toch ondertekende u de loyaliteitsverklaring niet en werd u naar Ommen gestuurd. Ik vraag me af of u dit bewust deed met het idee dat u toch wel terug zou worden gestuurd vanwege uw onstabiele gezondheid…
 
Een moeilijke keuze lijkt het mij toch wel, want je kunt niet zeker weten of ze je terugsturen vanwege je gezondheid. Mijn gezondheid is niet zo onstabiel als dat die van u was. Ik zou de verklaring waarschijnlijk wel tekenen. Dan weet ik zeker dat mijn familie en ik in contact blijven. Dan weet ik of het nog goed gaat.
 
Waarom besloot u eigenlijk om bij een verzetsgroep te gaan? Ik bedoel, het liep even goed, maar het was indirect wel de reden van uw dood.
 
Hoe had u uw leven willen eindigen? En hoe was het leven in de gevangenis(sen)? Ik stel veel vragen... Dat is niet echt omdat ik heel nieuwsgierig ben, maar ik wil het gewoon graag weten. Misschien is dat toch wel omdat ik nieuwsgierig ben. Een antwoord op deze vragen zal ik waarschijnlijk niet krijgen, maar dat geeft niet. Daar kunnen wij nu beiden niets aan doen.
 
Ik hoop dat u het goed heeft daarboven en dat als u naar beneden kijkt tevreden bent, hoewel ik kan begrijpen dat dat niet zo is. De wereld is in rep en roer, maar we komen er wel. Langzaamaan komen we er wel. Met zijn allen. Dan zal er geen oorlog meer zijn en kunnen we gewoon rustig ons leven leiden. Ik heb dan mijn HAVO-diploma en ben mediator, mijn ouders hebben een goede baan en verdienen goed geld en kunnen op vakantie wanneer ze willen, mijn broertje zit op de middelbare school en hij doet het fantastisch en we kunnen allemaal goed met elkaar overweg. En u kunt dan (als u dat nu niet kunt) met een lach naar beneden kijken.
 
Shimera Hoek
 
PS: Ik zal 24-04 een kaarsje voor u opsteken.