Hallo, ik ben Josse Wilbrink.
​
Ik heb het verhaal gelezen over Frans van Gulick en zijn vrouw Mia. Het was een zeer inspirerend verhaal, maar er zaten niet alleen maar positieve dingen aan vast. Er wordt namelijk ook verteld dat er heel veel vrouwen waren die dingen deden die minder opvielen, maar wel heel belangrijk waren voor groepen volkeren, bijvoorbeeld mensen voorzien van eten en voorzieningen voor mensen die het slechter hadden.
Het enige wat verteld werd waren de heldendaden van de mannen, en van de mannen die in het verzet zaten hoe stoer ze waren. Nou even over Frans van Gulick. Deze man zat bij het verzet tegen de Duitsers. Frans woonde in Oss, samen met Mia. Het probleem was alleen dat in 1944 de burgemeester van Oss werd afgezet en er een nieuwe burgemeester kwam die van de NSB was (NSB waren Nederlanders die overgestoken waren naar de kant van de Duitsers, eigenlijk verraders). Die burgemeester had een lijst van mensen die omgebracht moesten worden. Daar zat onder andere een hele goeie vriend van Frank bij, maar Frank zelf niet. Mia gaf het advies om onder te duiken dus dat hebben ze dan ook gedaan, en ze hebben valse identiteitspapieren gemaakt.
Uiteindelijk zijn ze gepakt door de Duitsers en zijn Frank en zijn vriend op de trein gezet naar kamp Vught. Er is geprobeerd de trein te laten stoppen maar dat mislukte. Uiteindelijk is er een deel van de mensen ontsnapt, waaronder de vriend van Frank. Frank heeft het zelf niet gehaald en is getransporteerd naar kamp Vught waar hij uiteindelijk is overleden.
 
Als ik zo’n verhaal lees, heeft dat veel impact op mij omdat ik het zielig vind voor Mia. Maar ook hoe het er in die tijd aan toeging. Dat zoiets heeft mogen bestaan is onrechtvaardig. Wat ik nog het ergste vind is dat er helemaal niet wordt geluisterd naar wat de vrouw te zeggen heeft. En ook dat zij geen recht heeft om iets te zeggen of te doen. En nog het allerergste is dat na de oorlog de familie van Frank van Gulick Mia de schuld gaf van Frank zijn dood. Frank werd namelijk gepakt omdat Mia een brief wilde geven aan Frank en dat moest door middel van een contactpersoon. Die contactpersoon is gepakt in de trein en het briefje is gevonden. Ze zagen de bestemming en hebben Frank en zijn vriend toen ook opgepakt. Daar kan Mia niks aan doen, maar de familie legt de schuld bij haar neer terwijl Mia juist heel veel van Frank hield. Dat zie je ook omdat ze tot haar dood een foto van Frank bijhad.
 
Als ik dit zelf zou moeten meemaken zou ik het niet kunnen.
Vooral als ik in zo’n trein zou zitten en weten dat de dood je te wachten staat. Ik zou op dat moment proberen te ontsnappen, of in kamp Vught zo snel mogelijk proberen te ontsnappen. Ik zou zo lang mogelijk mijn familie willen beschermen en mijn vrouw en kinderen. En wat het allerbeste is, je nooit overgeven en er tegenin strijden.
Als het kon zou ik meegaan in het verzet en zo snel mogelijk proberen de tegenstanders uit te schakelen zodat we weer terug kunnen naar waar we horen.
 
Josse Wilbrink