Beste Rene Norenburg,
 
Ik schrijf deze brief aan jou. In de hoop dat je het hoe dan ook, ooit zult lezen. En dat je weet dat je niet vergeten wordt, en dat niemand wordt vergeten. Het is 2017, en de tijd gaat super snel. Iets te snel. Je was op 15 april jarig, één dag voor mijn nichtje. Natuurlijk dacht ik op die dag wel aan je, omdat ik op die dag ook bezig was met deze brief: “Rene is vandaag jarig. Vandaag. 97 jaar. Bijna honderd.”
 
Ik zal me dan ook even voorstellen. Ik ben Emma, ik ben 14 jaar en ik woon in Tilburg. Ik hou van muziek, en zelf zing ik. Misschien als ik in die tijd had geleefd, en ik kende jou, kon ik een liedje voor je zingen, waar en wanneer je het ook nodig had. Maar we leven meer dan 80 jaar van elkaar af. Ik schrijf deze brief aan jou omdat ik vond dat je anders was dan de andere jongeren. Je liet je stem horen, en verdedigde jezelf in het verzet. Ik ben trots op je, dat je het durfde. Als ik in zo’n situatie zat, zou ik het echt niet kunnen. Je wilde niet opgeven, en dat deed je ook niet. Maar de vermoeidheid nam de macht, en je was plots heengegaan. Ik ben trots op je, dat je iets kleins deed om de wereld toch een stukje beter te maken. Zelf wil ik dat ook doen, en daarom ben je ook een soort van inspiratiebron voor me.
 
Ik vind het belangrijk dat jij herdacht wordt. Ik vind het belangrijk dat jouw naam voorbij komt. Jij was een van de jongeren die iets aan het probleem wilden doen. Onderduiken maakte jou niet bang, en de rest ook niet. Je laat mensen zien dat het nooit te laat is om iets goed te doen. Hoe groot het risico ook is dat je gepakt wordt of dat er iets gebeurd. Je laat mensen zien dat je niet altijd alleen aan jezelf moet denken, maar ook aan anderen.
 
Je was vast een dappere jongen, die wilde vechten voor zijn rechten en die van anderen. Daarom ook dit lied voor je. Ik zing dit lied ook alleen voor jou, en voor de anderen jongeren die dapper hebben gestreden in de oorlog. Mensen die herdacht moeten worden op een bijzondere manier. Het liedje heet People help the People. Ik vond het liedje wel bij je passen, je hielp mensen. Je dacht aan andere mensen. En hierbij sluit ik deze brief voor jou.
 
Lieve Rene, ik wil nog zoveel dingen zeggen, maar dan zou deze brief uit honderden pagina’s bestaan. Ik wilde het kort, lief en krachtig houden.
 
Tot ziens Rene Norenburg,
Emma van Item