Beste Wim,
 
Ja, waar zal ik eens beginnen. Bedankt denk ik? Jij zat in het verzet. Je wist dat je een enorm risico nam, voor jou maar ook voor je familie. En toch… toch koos je ervoor om bij het verzet te gaan. Maar waarom? Waarom durfde je zo’n groot risico aan te gaan? En waarom durfden anderen mensen dat niet?
 
Met je werk, bij de illegale verzetskrant Christofoor bracht je jezelf in gevaar. Wat zou er gebeuren als je in de trein met je koffertje vol met Christofoor-blaadjes wordt betrapt? Dat ze je bevelen het koffertje open te maken. Je wist wat dan de risico’s waren. En toch deed je het, om de mensen om je heen te helpen. Om de levens van anderen te redden, door dat van jezelf op het spel te zetten. Om te strijden voor de vrijheid.
 
Die vrijheid waarvoor je streed, is er ook gekomen. Door jouw ziekte heb je dit helaas niet meer mee kunnen maken. Nu is het aan ons om het stokje van jou over te nemen, om ervoor te zorgen dat deze vrijheid blijft bestaan. Zonder het verlies van mensenlevens.
 
Bedankt. Bedankt voor jouw offer voor de vrijheid.
 
Elisa Moors