Nico,
Je bent niet vergeten! Zo’n 75 jaar geleden, in de bloei van je leven, kwam je voor keuzes te staan die jouw leven voorgoed hebben veranderd. Je bent ontzettend moedig geweest, je hebt gekozen voor verzet. In het voorjaar van 1943 weigerde je de loyaliteitsverklaring aan de Duitse bezetter te tekenen. Hierdoor tekende je voor jezelf en je familie voor een onzekere en gevaarlijke toekomst. Je vluchtte en dook onder. Je hebt je toen sterk gemaakt in het verzet, op zoveel verschillende manieren. Je hielp krijgsgevangenen ontsnappen, je organiseerde onderduikadressen, valse persoonsbewijzen, distributiebonnen. Op 12 februari 1944, de dag na het afronden van je kandidaatsexamen, werd je gearresteerd… Vandaag ben ik voor mijn gevoel heel even dichtbij je geweest… Haarendael, in oorlogstijd Kamp Haaren, waar je enkele maanden hebt doorgebracht na je arrestatie in Tilburg. Ik zag je op de trap, achter het raam, op de binnenplaats. Ik zag je een pakje openmaken, opgestuurd door je ouders, met daarin een brief met nieuws van thuis en wat lekkers. Ik zag je een brief terugschrijven waarin je hen laat weten dat het goed met je gaat, dat je zó goed te eten krijgt dat je zelfs je broekriem een gaatje hebt moeten terugzetten. Kamp Haaren was voor jou slechts een doorgangsplek. Via Vught en Sachsenhausen kwam je uiteindelijk terecht in Neuengamme. Een paar maanden voor de bevrijding, op 9 januari, sterf je, ver van huis, ver van je familie. De vrijheid die je zo verdiend had was je niet gegund. 9 januari, jouw sterfdag. 9 januari, mijn geboortedag… Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten Ik leverde ’t bewijs van mijn bestaan omdat, door het verleggen van die ene steen, de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan * Nico, je zult nooit worden vergeten! Carine * Uit: ‘De steen’ van Bram Vermeulen |