Beste Leonardus Ambrosius Josephus Mackelenbergh,
 
Is beste goed of is het te plechtig? Misschien is lieve beter. Want dat was je, lief. Lief en aardig voor andere mensen. Je hebt zoveel meegemaakt. Meer dan ik ooit zal meemaken. Dat hoop ik althans. Je bent voor een eigenlijk onmogelijke keuze gesteld. Ik zou niet weten wat ik in die situatie waarin jij zat zou doen. En ik hoop dat ik daar nooit in terecht kom. Maar dat gold natuurlijk ook voor jou. Jammer genoeg kwam je wel in deze op zijn zachts gezegd benauwde en vervelende situatie. Door de dingen die andere mensen over je vertelden, merk ik dat je een bewonderenswaardig persoon moet zijn geweest. Ik ken je natuurlijk niet persoonlijk, maar ik kan het me goed voorstellen. Alleen al door de daden die bijvoorbeeld je vader heeft gedaan voor andere mensen. Al bepalen je ouders natuurlijk niet wie je bent, maar je kan zien dat het in je bloed zit.
 
Als ik moet geloven wat mensen over jou vertellen, wat ik doe, dan ben jij een vriend zoals iedereen die wil. Een persoon met een persoonlijkheid waar de wereld een tekort aan heeft. Je staat bekend om je sympathiek, lief, vriendelijk en aardig karakter. Mensen bewonderen je goedgunstig- en lieftalligheid. Je bent openhartig, maar bent ook in je eenvoud. Zoals ik al zei: een persoon waar de wereld er te weinig van heeft. En dit alles ondanks de omstandigheden waar je in zit. Als belangrijkste: er is oorlog. Je wordt voor een onmogelijk keuze gesteld. Dit zijn al te veel problemen. Maar jij hebt er nog een. Een probleem waar je niet omheen kunt. Je bent ziek. Echter laten al deze problemen je niet tegenhouden. Tegen het verbod van de arts in besluit je om te gaan studeren. En te leven als een echte student. Je sluit je aan bij het gezelschap ‘Rooms Toneel’ en bent een jaar lang voorzitter van het spoor studentendispuut Roulez-le-train. Helaas mocht dit studentenleven niet voor al te lang duren. De dingen die je deed en leuk vond, zorgde er ook voor dat je gezondheid verslechterde. En na een ziekbed van twee weken overleed je aan een hersenvliesontsteking. Ik mag je dan wel niet persoonlijk kennen, maar ik hoop dat ik ooit net zo’n goed persoon word als jij was en dat mijn vrienden zulke dingen over mij zeggen. Ondanks het treurige feit dat je niet meer onder ons bent heb ik je wel een beetje leren kennen. 27 januari was je verjaardag, en op 2 maart 1942 brak een van de donkerste dagen van je geweldige ouders aan. Je zat vol levenslust en was een goed persoon.
 
Met vriendelijke groeten,
 
Bernita Boeren